قبل از سال 1969 ، ليگ ملي و ليگ آمريكا هر يك قهرمان خود را ("پيروزن آراسته") بر اساس بهترين ركورد باخت در پايان فصل عادي تاج گذاري كردند.
يك سري بازيهاي حذفي ساختاري در سال 1969 آغاز شد ، زماني كه هر دو ليگ ملي و آمريكا به دو بخش شرقي و غربي تقسيم شدند. دو برنده ليگ در هر ليگ با يكديگر در يك سري از بهترين ليگ هاي قهرماني ليگ پنج بازي كردند تا مشخص شود چه كسي به مسابقات جهاني صعود مي كند. در سال 1985 ، قالب به بهترين حالت از هفت تغيير يافت.
سري مسابقات قهرماني ليگ ملي (NLCS) و سري مسابقات قهرماني ليگ آمريكا (ALCS) ، از زمان گسترش به هفت نفر ، هميشه در قالب 2–3–2 بازي مي شوند: بازي هاي 1 ، 2 ، 6 و 7 بازي مي شوند در استاديوم تيمي كه از مزيت ميدان در خانه برخوردار است و بازيهاي 3 ، 4 و 5 در استاديوم تيمي انجام مي شود كه اين امتياز را ندارد.
دهه 1970
1971: سري جهاني در شب
بازي هاي شبانه در ليگ هاي اصلي با قرمزهاي سين سيناتي در سال 1935 انجام مي شد ، اما سري جهاني براي سالها پس از آن يك رويداد كاملاً روزانه بود. در پنجمين و آخرين بازي سري جهاني 1949 ، به دليل تعدي به تاريكي در نهمين مرحله ، بازي زير سري زير نور چراغ ها براي اولين بار به پايان رسيد. اولين بازي برنامه ريزي شده شبانه سري جهاني ، بازي 4 از سري جهاني 1971 در ورزشگاه Three Rivers بود. پس از آن ، بازي هاي سري جهاني اغلب شب هنگام برنامه ريزي مي شدند ، زماني كه مخاطبان تلويزيون بيشتر بودند. بازي 6 از سري جهاني 1987 آخرين بازي از سري جهاني بود كه در طول روز انجام شد، در داخل خانه در Metrodome در مينه سوتا. (آخرين سري جهاني كه در طول روز در فضاي باز بازي مي كرد آخرين بازي از سري 1984 در استاديوم ببر ديترويت بود.)
شنبه ۰۴ بهمن ۹۹ | ۱۲:۲۰ ۲۶ بازديد
تا كنون نظري ثبت نشده است
پخش بخشي جدايي ناپذير از فوتبال حرفه اي